Your browser version is outdated. We recommend that you update your browser to the latest version.

Μονόλοφον

Αι παραδόσεις, ήθη και έθιμα των κατοίκων ήσαν καθαρώς ποντιακά. Πατριαρχικαι οικογένειαι του χωρίου ήσαν του Λεωνίδα Συμεωνίδου, Μελετίου Μαρμαρίδου, Παπά Παρθενίου Κουγιουμτζίδου, Κοσμά Παπαδόπουλου, Λαζάρου Κωστίδου, Φιλίππου Δημητριάδου κ.ά.

Ήσαν χριστιανοί ορθόδοξοι, υπαγόμενοι εις την Μητρόπολιν Σοχούμ, και είχον μίαν εκκλησίαν, του Αγίου Γεωργίου. Είχον επίσης και τα παρεκκλήσια του Αγίου Ιωάννου, του Αγίου Νικολάου και του Προφήτου Ηλία.

Αι οικίαι του Τσεβισλίκ ήσαν ξυλόπηκτοι. Ο τόπος ήτο εύφορος με πολλά νερά, κύρια δε γεωργικά προϊόντα ήσαν ο αραβόσιτος και προ πάντων ο καπνός. Οι κάτοικοι διέτρεφον περί τας 200 αγελάδας και 100 περίπου άλογα.

Το χωρίον συνετήρει εξατάξιον δημοτικόν σχολείον, στεγαζόμενον εις μονώροφον κοινοτικόν οίκημα. Εις αυτό εφοίτων 70-80 μαθηταί και μαθήτριαι, διδασκόμενοι υπό ενός διδασκάλου.

Οι κάτοικοι του Τσεβισλίκ δεν είχον ιδίαν κοινότητα, αλλά υπήγοντο εις την του Τσεπέλ, αποτελουμένην εξ Ελλήνων Ποντίων, Ρώσων υπηκόων.

Το 1926 στο Μονόλοφο ήταν εγκατεστημένες 4 οικογένειες από τη Θράκη και 29 από τον Καύκασο. Μετά το 1926 από τους Θρακιώτες παρέμειναν εκεί μόνο δύο οικογένειες, του Γεωργίου Τερζόγλου και του Κωνσταντίνου Τσαντάκου.

Πρώτοι εγκαταστάθηκαν οι 12 οικογένειες από Τσεβισλίκ (1920) (που κατάγονταν κυρίως από τα χωριά Κάγιαλτι και Λιφτιάρ των Κοτυώρων)

Μετά τρία χρόνια (1923) εγκαταστάθηκαν στο Μονόλοφο και 5 οικογένειες από Άγιο Αντώνιο , περιοχής Κοτυώρων, 5 οικογένειες από Τάμαλαν , περιοχής Κοτυώρων επίσης και 7 οικογένειες από την περιοχή Αδά-Παζάρ Νικομηδείας.

 

Πηγή : http://kafkasios-pontokomitis.blogspot.gr/2011/02/blog-post_07.html

 

 (ΠΑΛΑΙΟ) ΧΑΡΜΑΝΚΙΟΪ1 . ΙΣΤΟΡΙΑ, ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ (ΤΕΛΗ 18ου ΑΙ. - ΑΡΧΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 1930)

Νταουντλή / Daudli / ДаудлиΜετονομάστηκε σε Μονόλοφο και στη συνέχεια σεΜονόλοφον. Ήταν ένας οικισμός μουσουλμάνων Τούρκων. Πριν τους βαλκανικούς πολέμους ζούσαν εδώ περίπου 250 άτομα. Οι κάτοικοί του υποχρεώθηκαν να μεταναστεύσουν μέχρι το 1924 στην Τουρκία. Η ελληνική διοίκηση εγκατέστησε στα σπίτια τους πρόσφυγες από τον Καύκασο και την Ανατολική Θράκη. Το 1928, ο προσφυγικός πια οικισμός, είχε σχεδόν 130 κατοίκους.

 

Πηγές:

Daudli [Αυστριακός Χάρτης, φ. Saloniki].

Davudlu: Το 1712 καταγράφονται εδώ 30 στρατιώτες Γιουρούκοι [Δημητριάδης, 406].

Δαουτλή (μουσουλμανικό), καζάς Θεσσαλονίκης [Χάρτης Κοντογόνη, φ. Θεσσαλονίκη].

Даутово (Даутче), Солунска Каза / Вардарѝя, 250 Τούρκοι [Кънчов 1900, 142].

Δαουτλού, υποδιοικήσεως Θεσσαλονίκης, 144 κάτοικοι (92 άρρενες και 52 θήλεις) [Απαρίθμηση 1913, 11].

Δαουτλή Θεσσαλονίκης, εγκαταλειμμένο, 27 προσφυγικές οικογένειες (118 άτομα) [Πρόσφυγες 1915, 26, 36].

Δαουτλή, κοινότητος Μπάλτζης, βασιλικό διάταγμα 28.6.1918 (ΦΕΚ 152/2.7.1918) [Χουλιαράκης 1975, 134].

Даутли, Солунска област - Источно од доњег Вардара, 10 σπίτια μουσουλμάνων Τούρκων [Милојевић, 36].

Δαουτλή, κοινότητος Μπάλτζης, κάτοικοι 26 (14 άρρενες, 12 θήλεις) [Απογραφή 1920, 115].

Μετονομασία: «Ο συνοικισμός Δαουτλή της κοινότητος Μπάλτζης (Μελισσοχωρίου), μετονομάζεται εις Μονόλοφο (Υποδιοίκησις Θεσσαλονίκης)», διάταγμα 31.8.1926 (ΦΕΚ 346/4.10.1926) [Χουλιαράκης 1975, 259].

Δαουτλή (Μονόλοφο), γραφείου Θεσσαλονίκης, 35 προσφυγικές οικογένειες – 123 άτομα, αμιγής προσφυγικός συνοικισμός [ΕΑΠ 1928, 37].

Δαουτλή (Μονόλοφον), πρόσφυγες: 4 οικογένειες Θρακών (18 άτομα) και 29 οικογένειες Καυκασίων (71 άτομα). Από τις τελευταίες, 12 οικογένειες που μιλούσαν Ποντιακά είχαν έρθει από το Τσεβλισίκ Σοχούμ [Μαραβελάκης-Βακαλόπουλος, 6, 141-142].

Μονόλοφο, κοινότητος Μελισσοχωρίου. Πραγματικός πληθυσμός 130 (72 άρρενες και 58 θήλεις), εκ των οποίων 41 ήταν πρόσφυγες ελθόντες μετά τη μικρασιατική καταστροφή (22 άρρενες και 19 θήλεις). Υπήρχαν 128 δημότες παρόντες στην κοινότητα και 2 δημότες άλλων δήμων [Απογραφή 1928, 235].

Μονόλοφο (Δαουτλή), Μεσιού (Τζουμά) [Διοικητικά 1935, 137].

Μονόλοφον, κοινότητος Μεσιού. Πραγματικός πληθυσμός 191 κάτοικοι (100 άρρενες και 91 θήλεις) [Απογραφή 1940, 167].

ДаутлиΉταν ένα τούρκικο χωριό. Μέχρι το 1924 οι κάτοικοί του έφυγαν στην Τουρκία και εδώ ήρθαν πρόσφυγες από τον Πόντο και την Ανατολική Θράκη [Симовски, 316].

Μονόλοφο (Δαουτλή): Οικισμός του δήμου Καλλιθέας, του νομού Θεσσαλονίκης. Έως το 1977 ήταν οικισμός της κοινότητας Μεσαίου, της επαρχίας Θεσσαλονίκης. Υψόμετρο 240. Πληθυσμός μεταπολεμικών απογραφών --> 1951: 135, 1961: 442, 1971: 329, 1981: 322, 1991: 446 [Σταματελάτου, 508].

Πηγή: http://www.lithoksou.net/p/oikismoi-tis-thessalonikis-poy-arxizoyn-apo-n